An Hartman heeft zich nooit uit het veld laten slaan. Niet door 1 overval, niet door 2 overvallen en zelfs niet door NEGENTIEN overvallen. Keer op keer zestien- of zeventienjarige rot knaapjes die binnen kwamen met hele andere bedoelingen dan gewoon voor je “pakkie sigaretten” te betalen. De eerste overval was 40 jaar geleden. Op een gegeven moment waren de overvallen (de ene heftiger dan de andere) voor haar geen verassing meer. De aller naarste is de vijftiende overval, die waar haar man André Hartman om het leven is gekomen.
2013 zijn we verhuisd van de Niasstraat 31, naar de plek waar we nu zitten (Molukkenstraat 581). Een verhuizing waar veel verschillende partijen bij betrokken waren, maar ondanks dat de woningbouw coöperatie en het stadsdeel “groen licht” hadden gegeven voor dit project, moesten we toch eerst even bij “mevrouw Hartman” langs hoe ze erover dacht. Gelukkig vond ze het geweldig en reageerde super enthousiast. Wie weet hadden we nooit kunnen verhuizen wanneer “de Burgemeester van Oost” er anders over had gedacht. Voor haar was het ook een stukje extra veiligheid en gezelligheid wat weer terug is gekomen.
Gisteren was de Sophie Kluivers (Telegraaf) bij onze in de coffeeshop omdat ze ook een artikel wilde schrijven over misschien wel de aller grootste icoon van Amsterdam-Oost/Indische buurt. Tijdens dit gesprek kwamen uiteraard ook alle herinneringen naar boven. Vanaf het feit dat ik als 14 jarig jongetje al bij haar in de zaak kwam om voor mijn vader shag te halen tot het moment in maart 2015 waarin An als ere gast de winkel naast onze shop, The Stud Store” officieel heeft geopend. Ze was op de dag van de opening best vroeg aanwezig en daardoor zaten we nog lang in onze rookruimte bij te babbelen. Ook later is ze nog wel eens langsgekomen om zelfs in The Stud Store een paar shirtjes te halen. Dit ging gepaard met de woorden: “Ja, ik moet wel reclame voor jullie lopen” en een knipoog.
Wat een icoon was deze vrouw en voor ons persoonlijk, voor onze zaak en voor de hele buurt.
