Nu de wensdroom van vele cannabisten is uitgekomen, het aftreden van Opstelten en Teeven, is het eigenlijk al te laat, Anslinger adepten Ivo en Fred hebben het gedoogbeleid al volledig naar de kloten geholpen.
De schade die de cannabis cultuur heeft opgelopen is nu pas te overzien, vooral nu het de growshops, technisch gezien, verboden is producten bestemd voor cannabis productie aan te bieden en te leveren.Opstelten en Teeven hebben met valse gegevens en een niet aflatende propaganda oorlog tegen cannabis en coffeeshops het imago van coffeeshops ernstig beschadigd, de straathandel in cannabis flink bevorderd en de kleine cannabis producent van de kaart geveegd.
Het gedoogbeleid was en is bedoeld om jonge, onervaren cannabis gebruikers de gelegenheid te geven met cannabis te experimenten, zonder daarbij in contact te (moeten) komen met hard-drugs, hard-drugs dealers en het ondergrondse hard drugs-circuit, door ‘de scheiding der markten’.
De tweede pijler onder het gedoogbeleid is Harm Reduction, oftewel, het accepteren van het gebruik van drugs, zoals cannabis, maar dan op een zodanige manier dat dit gebruik zo weinig mogelijk risico’s voor de gezondheid van de gebruiker met zich meebrengt.
Rond het millenium leek het er op dat dit beginsel werkte, en gingen er stemmen op om de productie van cannabis voor coffeeshops toe te staan, er was hiervoor zelfs een meerderheid in de Tweede Kamer, in Juni 2000, maar Premier Kok, ook PvdA, stak daar destijds persoonlijk een stokje voor. Hij vond dat het de afstand op het gebied van drugsbeleid tussen Nederland en andere (EU) landen te veel zou vergroten. Wim Kok serveerde het voorstel op 1 Juli af, toevallig ook de datum dat Frankrijk en Chirac de leiding kregen over de Europese Unie.
Nadat Paars het veld ruimde, een behoorlijke puinhoop achterlatend op politiek gebied, werden we onderworpen aan regelnichten Balkenende en Donner, zij begonnen zodra ze aan de macht waren op de coffeeshops in the hakken, gewoon omdat ze vonden dat dat nodig was.
Na 4 (!) kabinetten Balkenende, die zich zelf in de frontlinie plaatste door met een blikje bier en een shirt met daar op f.u.c.k drugs in Volendam met de moedige moeders te poseren, werd het echter nog erger.
Rutte en Opstelten hebben het gedoogbeleid verder op de schop genomen, of, beter gezegd, met de shovel naar de rand van de afgrond geschoven. Met het hennep task force, de aangescherpte afstands bepalingen, de wietpas en de growshopwet hebben Mark en Ivo de cannabis-cultuur en -industrie proberen te elimineren.
Voor de introductie van Max Daniel, “De man van 80 %”, en zijn Hennep Task Force werd alle nederwiet in Nederland geproduceerd, en circuleerde het ‘groene’ geld in onze eigen economie.
De ‘Tante Beppies’ die destijds kweekten voor de coffeeshops, en daarmee, sinds 1986, de import van buitenlandse hash terugbrachten naar 20 % van de markt voor coffeeshops, zijn met succes uitgeroeid, wist Max Daniel te melden. Deze strepenjager had geen idee dat hij hiermee de kweek van ‘Nederwiet’ over onze grenzen drong, met een enorme kapitaalvlucht als gevolg, want we importeren uit alle EU landen, vooral uit België, Polen en Spanje.
Nu de Growshopwet de growshops naar het internet heeft verwezen, met hun voorraden kweek apparatuur opgeslagen in de landen om ons heen, verdwijnt onze expertise en kennis in deze branche, net als de omzet, ook uit ons land.
Al deze schade dient gerepareerd te worden om het Nederlandse cannabis beleid in lijn te krijgen met de landen die ons nu als voorbeeld dienen: Uruguay, 3 VS staten en Jamaica hebben cannabis, en dan de hele cyclus, van zaad tot rookbare wiet toppen, gelegaliseerd.
Het is te hopen dat de nieuwe Minister van Justitie dit inziet, en zich bezig gaat houden met schade beperking voor het huidige cannabis beleid, onderwijl vooruitblikkend naar een legaal model voor de productie en aanvoer van cannabis naar de coffeeshops. Door de ingrepen van Opstelten is de scheiding der markten ernstig in gevaar, en het gedoogbeleid is toe aan Harm Reduction.
Ons model, want dat was het, wordt ondertussen in een sterk verbeterde vorm opgevolgd in diverse landen, terwijl het Nederlandse boegbeeld voor cannabisbeleid in en door ons eigen land werd/wordt verguisd en onttakeld door politici zonder visie.
Volgend jaar worden coffeeshops 40 jaar gedoogd, en dat is geen reden tot een feestje, meer een aanleiding om eens terug te kijken hoe het beter had gekund. Het zou ook een mooi moment zijn om te stoppen met gedogen, en het voorbeeld van Colorado, VS, te volgen. Het zou de afstand tussen Nederland, of moet ik typen, de achterstand van Nederland op landen als de VS, Uruguay en Jamaica verkleinen, en ons zodoende de gelegenheid te geven de reservebank te verlaten, om (weer) een van de spelers in het mondiale cannabisveld te worden.
Nol van Schaik.
