Zelf kom ik (Silvio Walter) al sinds 1985 in The Stud. De klanten van The Stud waren buurt bewoners en vooral hele fanatieke Ajax supporters uit Amsterdam Oost.
Met ongeveer 50 klanten per dag waren het vooral bekende van elkaar die onder het genot van een joint ook een biertje met elkaar dronken. Alcohol mocht toen in coffeeshops geschonken worden. Ook was er 1 donkere kamer in de shop. Als er wat nieuws te roken was gingen we dat eerst uittesten in die kamer. We dachten toen dat je het stoneds zou worden als je een wietje zou roken in een donkere kamer. Uiteraard dikke bullshit, maar toen dachten we echt dat dit echt zo was.
In het begin van de jaren 70 werd er voornamelijk rooie libanon gerookt en zware afgaan. Later werden de Marokkaanse hasj soorten steeds populairder. Toen ik zelf in 85 klant was kocht ik vaak spoetnic. Dat was een hele zwarte Marokkaanse hasj. Echt bagger kwaliteit maar het kostte dan ook niet veel. Voor 10 gulden (4,5 euro) werd je zeker wel een half uur super stoned. Daarna was het al uitgewerkt en had je alleen nog maar hoofdpijn. Spoetnic rookt niemand meer in Nederland, terwijl ze dat ongelofelijk genoeg in Engeland wel nog doen. De menukaart van de coffeeshop bestond uit 5 soorten hasj en 2 soorten wiet. Afrikaanse wiet en echte Jamaicaanse. De jamaicaanse wiet had de naam lambs bread. Een super heerlijk soortje, maar ook super duur. Wel 6500 gulden per kilo. Omgerekend zou dat nu wel meer dan 15.000 euro per kilo zijn. Als knaapje van 17 was hij voor mij toen gewoonweg te duur, maar hij was wel zijn prijs waard. Mocht ik hem nu ergens kunnen inkopen dan zal ik hem zeker op het menu zetten.
In 1990 kreeg ik de kans om de coffeeshop over te nemen. De eerste 6 jaar heb ik dat samen gedaan met mijn compagnon Tony. Het was een Spanjaard van ongeveer 1.55 meter. Wij noemde hem dan ook gewoon “korte”. Echt een hele fijne gozer, die jammer genoeg wel altijd te laat was. Wanneer hij avonddienst had was hij de dag erna altijd te laat. De zaak ging toen 11 uur in de ochtend open. Daar lag het dan ook niet aan. Het kwam meer omdat je in de coffeeshop ook alcohol mocht nuttigen. En daar was de korte echt een groot fan van.
Als je als klant in de avond erbij was, dan had je dubbel gelegen van het lachen om hem. Echt een topper die ook helemaal weg was van een wietje (toen nog skunk). Wiet/skunk werd eigenlijk pas in begin jaren 90 populair. Onze eerste witte wiet soort was echt een knaller. Dit was de Hindu kush. Deze begonnen we te verkopen in 1991. Sommige klanten van nu spreken wel eens met mij over de “Goede ouwe tijd”, en dan hoor je hun ook nog zeggen hoe goed die kush toen wel niet was.
We gingen ons steeds meer op verschillende wiet soortjes storten. Zo werd onze menukaart uitgebreid met soorten zoals de skunk11, top44, red hair. Meestal rooie wietjes. Dat we veel verschillende soortjes verkochten en een knaller van een Hindoe Kush hadden werd al snel bekend in heel Amsterdam. Steeds meer Amsterdammers die niet uit Oost kwamen wisten ons op een gegeven moment ook te vinden. De oude locatie van The Stud was op de Niasstraat 31. Het is een achteraf straatje waar normaal niet veel mensen komen. Als je geen goede producten zou verkopen of niet scherp was met de prijs zouden mensen daar nooit speciaal naar toe rijden. Zelf blow ik ook, en ik wil uiteraard ook gewoon goed spul voor een mooi prijsje.
In 1996 is die korte (Tony) ermee gestopt en ben ik als eenmanszaak verder gegaan. Vanaf dat moment ben ik om 9:00 open gegaan tot 01:00 in de nacht. In deze periode deden we ook zelf veel aan voetbal. We hadden ook een zaalvoetbal team. Op een gegeven moment werd dat zo een succes dat we zelfs twee teams hadden. In het eerste team mocht ik niet meedoen. Bij het eerste team was het altijd feest als ze moesten voetballen. Ik ken me nog goed een toernooi herinneren die in Maastricht werd gehouden. We zijn toen derde geworden. Echt een prestatie want in de kwart finale waren onze speler half dronken en in de halve finale knalletje maar dan ook knalletje lam. Het was de eerste mooie dag van het jaar en het was een graad of 23. Omdat het een lange reizen was naar de grote toernooi in Maastricht vertrokken we samen met een ongeveer 30 supporters al om 7 uur in de ochtend. Rond die tijd werden ook al de eerste biertjes door de supporters opengetrokken. We waren immers gezellig met zijn allen een dagje uit. Middags namen de spelers ook een biertje en dat was voordat ze te horen kregen dat het toernooi tot 20:00 zou duren. Maar liefst 5 jaar zijn we kampioen geworden en van de 6de klasse naar de 1ste klasse gegaan. De eerste klasse hebben we 2 jaar overleefd en eind jaren 90 zijn we gestopt met zaalvoetbal. Ons grootste toernooi wat we hebben gewonnen was het Ajax supporters toernooi. Er deden daar 128 teams mij uit meerdere landen.
Zoals het al aangegeven is in de titel is dit pas deel 1 van “30 jaar coffeeshop the stud” . Wanneer ik klaar ben met deel 2 dan zal ik dat uiteraard hier op het blog posten.
Silvio Walter.
